Bardzo trudno jest zacząć pisać bloga. Na samym początku trzeba
wyznaczyć sobie cel w jakim chcemy pisać bloga. Czy interesuje nas tylko stanie
się „fejmem” czy podzielenie się z innym kawałeczkiem swojego życia z nadzieją,
że ktoś tam, na drugim końcu polski to czyta i na jego twarzy pojawia się
uśmiech. Uśmiech drugiego człowieka potrafi poprawić humor na cały dzień. A pomyślcie co by było gdyby ludzie mijając
się na ulicy uśmiechali by się do siebie. To poprawiłoby średnie samopoczucie
kraju o co najmniej 100%! Więc uśmiechajcie się wszyscy i stwórzcie ten świat
lepszym! Dobra dobra żartowałam, róbcie co chcecie. A tak naprawdę to powinnam
zacząć od przedstawienia się. Mam na imię Anka ale mówią Hanka, jestem sobie
gimbusem, na szczęście jeszcze tylko kilka miesięcy, (choć mówią, że gimbusem
zostaje się już na zawsze), 15-letnia
szatynka, zwariowana na punkcie wszystkiego. Chcecie mnie poznać? Ojejujeju to
musicie poświęcić na to trochę czasu. Skomplikowana – to jest słowo które
dokładnie mnie oddaje. Mieszkam w Krakowie
– w najpiękniejszym mieście Polski! Mam kota. Jestem jedynaczką. Mówią, że jedynacy
są egoistami ale jak dla mnie są to tylko stereotypy. Nie mam chłopaka. Ma to zarówno pozytywne i
negatywne strony. Chwileczkę. Ok.
Przemyślałam. Negatywne wygrały. Może nie odnieśliście takiego wrażenia ale tak
naprawdę jestem optymistką. Szczerze wątpię żeby ktokolwiek dotrwał do tego
momentu mej pięknej wypowiedzi ale jeśli
znalazł się taki wytrwalec to serdecznie gratuluję, JESTEŚ ZWYCIĘZCĄ!
Dziękuję i dobranoc.
